Koorddansen op een wiebelig koord zonder vangnet. Daar zijn we als onderwijs druk mee. Hoe blijven we ooit in evenwicht? Wie houdt ons in balans? De overheid? En gewoon stug doorgaan met overleven tot we eraf vallen? Nog meer lerarentekorten? Nog meer achteruitgang van kwaliteit? Wanneer dringt de urgentie tot verandering eindelijk tot ons door? Wanneer gaan we eindelijk tot actie over?
Want we moeten het zelf doen. We kúnnen verbetering niet van anderen verwachten. Wij, schoolleiders en leerkrachten, hebben de meeste invloed op onze eigen werkelijkheid. Alleen wijzelf kunnen onze cirkel van invloed oprekken en vergroten (S. Covey in De zeven eigenschappen van effectief leiderschap).
Want we moeten het zelf doen. We kunnen verbetering niet van anderen verwachten.
Hoe? Door onze mentale landkaart niet langer aan te passen aan de heersende heftige omstandigheden (M. van den Bergen in Stop.). Door uit de veiligheid, stabiliteit en zekerheid van het bekende heden te stappen. Door onze comfort-zone te doorbreken. Door van dat wiebelige koord af te stappen en een geheel nieuwe, onbekende en onzekere werkelijkheid in te gaan.
Op zoek naar onderwijs met betekenis. Onderwijs dat motiveert en leerkrachten vasthoudt omdat het raakt aan de persoonlijke passie. Samen met onze collega’s, want alleen kom je er niet. Vanuit nieuwsgierigheid naar het onbekende, met een oplettend bewustzijn voor de omgeving en voor jezelf. Een zoektocht die krachtig gelinkt is aan de gezamenlijke bezieling.
Een spannend en onvermijdelijk avontuur. Wil je er niet aan? Dan val je vandaag of morgen van het koord af.
[mc4wp_form id=”841″]
NewMasters