Mijn vader deed de HTS terwijl hij was ondergedoken (1940-1945). In zijn tijd en context een hele prestatie. Zo’n diploma was erg belangrijk, het bracht hem verder. Als gezin met negen kinderen hadden we het goed. Hij stimuleerde ons allemaal, zoons en zelfs ook dochters, om te studeren en vooruit te komen. Het verzekerde je van een goede toekomst. Ook ik heb me daar ijverig aan gewijd. Het leverde me enkele diploma’s op en een hoop mooi werk.
Bedrijven vragen echter steeds minder naar diploma’s. Soft skills zoals zelfstandigheid, oplossingsgerichtheid en communicatieve vaardigheden worden veel belangrijker. Vaardigheden die niet zomaar door de computer kunnen worden overgenomen. We kunnen dus maar beter investeren in talent ontwikkeling dan dat we nu massaal achterstanden gaan wegwerken.
Het doet me denken aan de zogenaamde diploma disease. Inflatie van kennis, zoals je wel in Azië tegenkomt. Onderwijs dat maximaal voorbereidt op toetsen. Voor dat speciale papiertje, want het geeft toegang tot die beste baan (The diploma disease van Ronald Dore). Maar het bereidt nauwelijks voor op het leven, op de maatschappij. En het werkt ongelijkheid in de hand.
Er is veel meer behoefte aan toekomstbestendige vaardigheden.
Gaan we in Nederland ook die kant op? Laten we niet zelfs onze kleuters toetsen? Corona laat zien dat kennis en cognities slechts gedeeltelijk antwoord geven op lastige vraagstukken. Er is veel meer behoefte aan toekomstbestendige vaardigheden. Aan een leven lang leren. Om de uitdagingen van snelle veranderingen aan te kunnen. Diploma’s zijn niet echt meer van deze tijd.
Want onze maatschappij wordt door digitalisering steeds complexer. Complexiteit vraagt om meervoudig kijken, een gevarieerde benadering en lenig denken. Dat creëren we niet met de rigide en eenzijdige aanpak van het leerstofjaarklassensysteem. Het is hoog tijd dat we variatie in onze scholen toelaten (In Erken de ongelijkheid van Hannah Bijlsma en Mirjam Keyser).
Dat wil zeggen dat verschillen, diversiteit en gedeelde verantwoordelijkheid de nieuwe cultuur gaan vormen binnen onze scholen. Zodat we kinderen niet langer als eenheidsworsten voorbereiden op alles bepalende toetsen voor dat ene diploma. MMaar dat we vanuit eigen kennis en ervaring leerlingen toerusten met uiteenlopende vaardigheden om hen voor te bereiden op het leven. In de dialoogbijeenkomsten van WemasterEd leg ik daarom nadruk op de rijkdom van diversiteit en een leven lang leren.
Wat vaardigheden vind jij het belangrijkst? Waar selecteer jij op?
[mc4wp_form id=”841″]
NewMasters