Liever halve klassen

Die halve klassen waren zo gek nog niet. Eindelijk had je voldoende tijd voor het kind met ADHD, was er rust in de klas en kon je jezelf zijn. Er was ruimte om het kind te zien en te begrijpen. Je ging met een goed gevoel naar huis. Het begon weer tot je door te dringen waarom je voor dit vak gekozen had. Wat een mooie baan!

Helaas duurde deze droom maar kort. De klassen zitten weer vol met 30 leerlingen. Je moet weer zoveel dingen tegelijkertijd doen. Het kind komt snel op de tweede plaats. Ervaren we dan alleen voldoening met kleinere klassen? Of zijn er andere manieren om die baan mooi te houden, ook nu het opnieuw drukker geworden is?

Je motivatie wordt uiteindelijk niet gevormd door een behapbaar aantal leerlingen per klas. Belangrijker is dat je zelf kan besluiten over je eigen taken. Dat je je gerespecteerd voelt als leerkracht, omdat je professional bent. En dat je er samen met je team voor gaat. Ofwel: werk aan intrinsieke motivatie en je gaat de moeilijkste uitdaging aan.

Intrinsieke motivatie met WemasterEd.